30 ottobre 2008

Le bolle pontificie riguardanti i Templari



Riportiamo un elenco delle principali bolle pontificie riguardanti l'Ordine del Tempio:

1139 (29 marzo)
Omne Datum Optimum
Innocenzo II
Approva la regola dell’Ordine ed accorda la protezione papale ai Cavalieri Templari.

1144 (9 gennaio)
Milites Templi
Celestino II
Fornisce protezione ecclesiastica ai Cavalieri Templari e sollecita le elargizioni a favore della loro causa.

1145 (7 aprile)
Militia Dei
Eugenio III
Concede ai Cavalieri Templari di raccogliere le decime e le tasse funerarie e di seppellire i loro morti nei cimiteri di loro proprietà.

1307 (22 novembre)
Pastoralis Praeminentiae
Clemente V
Ordina l'arresto dei Cavalieri Templari e la confisca dei loro beni.

1308 (12 agosto)
Faciens Misericordiam
Clemente V
Dispone la procedura per perseguire i Cavalieri Templari.

1308 (12 agosto)
Regnans in Coelis
Clemente V
Convoca il Concilio di Vienne per discutere dei Cavalieri Templari.

1312 (22 marzo)
Vox in Excelso
Clemente V
Scioglie l'ordine dei Cavalieri Templari.

1312 (2 maggio)
Ad Providam Christi Vicarii
Clemente V
Concede la maggior parte delle proprietà dei Cavalieri Templari ai Cavalieri Ospitalieri.

1312 (6 maggio)
Considerantes Dudum
Clemente V
Segna le sorti dei singoli Templari: coloro che sono stati giudicati innocenti o che si sono riconciliati davanti alle commissioni diocesane riceveranno una rendita per la propria sussistenza commisurata al rango avuto nell'Ordine, ma i relapsi saranno giudicati con il massimo rigore dalla legge canonica.

28 ottobre 2008

Exordium Templariorum



GUILELMUS TYRENSIS
"HISTORIA RERUM IN PARTIBUS TRANSMARINIS GESTARUM"

Liber Duodecimus

Caput VII. Ordo Militiae Templi Hierosolymis instituitur.

Eodem anno, quidam nobiles viri de equestri ordine, Deo devoti, religiosi et timentes Deum, in manu domini patriarchae, Christi servitio se mancipantes, more canonicorum Regularium, in castitate, et obedientia, et sine proprio velle perpetuo vivere professi sunt. Inter quos primi et praecipui fuerunt, viri venerabiles, Hugo de Paganis et Gaufredus de Sancto Aldemaro. Quibus, quoniam neque ecclesia erat, neque certum habebant domicilium, rex in palatio quod secus templum Domini, ad australem habet partem, eis ad tempus concessit habitaculum. Canonici vero templi Domini, plateam quam circa praedictum habebant palatium, ad opus officinarum, certis quibusdam conditionibus concesserunt. Dominus autem rex cum suis proceribus, dominus quoque patriarcha cum praelatis ecclesiarum, de propriis dominicalibus certa eis pro victu et amictu beneficia quaedam ad tempus, quaedam in perpetuum contulerunt. Prima autem eorum professio, quodque eis a domino patriarcha et reliquis episcopis, in remissionem peccatorum injunctum est, ut vias et itinera, maxime ad salutem peregrinorum, contra latronum et incursantium insidias pro viribus conservarent. Novem autem annis post eorum institutionem in habitu fuerunt saeculari, talibus utentes vestimentis, quales pro remediis animarum suarum populus largiebatur. Tandem nono anno, concilio in Francia apud Trecas habito, cui interfuerunt dominus Remensis, et dominus Senonensis archiepiscopi, cum suffraganeis suis; Albanensis quoque episcopus, apostolicae sedis legatus; abbates quoque Cisterciensis, et Clarevallensis, et Pontiniacensis, cum aliis pluribus, instituta est eis regula, et habitus assignatus, albus videlicet, de mandato domini Honorii papae et domini Stephani Hierosolymitani patriarchae. Cumque jam annis novem in eodem fuissent proposito, non nisi novem erant; extunc coepit eorum numerus augeri, et possessiones multiplicabantur. Postmodum vero, tempore domini Eugenii papae, ut dicitur, cruces de panno rubeo, ut inter caeteros essent notabiliores, mantellis suis coeperunt assuere, tam equites quam eorum fratres inferiores, qui dicuntur servientes. Quorum res adeo crevit in immensum, ut hodie trecentos plus minusve in conventu habeant equites, albis chlamidibus indutos: exceptis fratribus, quorum pene infinitus est numerus. Possessiones autem tam ultra quam citra mare adeo dicuntur immensas habere, ut jam non sit in orbe Christiano provincia, quae praedictis fratribus bonorum suorum portionem non contulerit; et regiis opulentiis pares hodie dicantur habere copias. Qui, quoniam juxta templum Domini, ut praediximus, in palatio regio mansionem habent, fratres militiae Templi dicuntur. Qui cum diu in honesto se conservassent proposito, professioni suae satis prudenter satisfacientes, neglecta humilitate (quae omnium virtutum custos esse dignoscitur; et in imo sponte sedens, non habet unde casum patiatur) domino patriarchae Hierosolymitano, a quo et ordinis institutionem, et prima beneficia susceperant, se subtraxerunt, obedientiam ei, quam eorum praedecessores eidem exhibuerant, denegantes; sed et Ecclesiis Dei, eis decimas et primitias subtrahentes, et eorum indebite turbando possessiones, facti sunt valde molesti.

26 ottobre 2008

I Maestri Generali del Tempio



Presentiamo qui di seguito la lista dei Maestri Generali del Tempio, stilata in base alle più recenti notizie disponibili e ritenuta, al momento, la più attendibile. Si noterà che permangono tuttora incerte alcune date di nomina. In particolare, non si è ancora pervenuti a stabilire con precisione l’insediamento di Robert de Sablè, conseguenza del periodo di confusione seguito alla disfatta di Hattin ed al controverso epilogo del magistero di Gerard de Ridefort, deceduto nell'ottobre del 1189. Per quanto riguarda invece Jacques de Molay, ultimo Maestro Generale, il periodo di elezione appare ormai definitivamente accertato tra i mesi di marzo ed aprile del 1292.


Hugues de Payns (1118/19 - 1136/37)

Robert de Craon (1136/37 - 1149)

Everard des Barres (1149 - 1152)

Bernard de Tremelay (1152 - 1153)

André de Montbard (1153 - 1156)

Bertrand de Blanquefort (1156 - 1169)

Philippe de Nablus (1169 - 1171)

Eudes de Saint-Amand (1171 - 1179/80)

Arnaud de la Tour Rouge (1181 - 1184)

Gerard de Ridefort (1185 - 1189)

Robert de Sablé (1190/91 - 1193)

Gilbert Erail (1194 - 1200)

Philippe de Plessis (1201 - 1209)

Guillaume de Chartres (1210 - 1218/19)

Pierre de Montaigu (1219 - 1232)

Armand de Périgord (1232 - 1244/45)

Richard de Bures (1244/45 - 1247)

Guillaume de Sonnac (1247 - 1250)

Renaud de Vichiers (1250 - 1256)

Thomas Berard (1256 - 1273)

Guillaume de Beaujeu (1273 - 1291)

Thibaud Gaudin (1291 - 1292)

Jacques de Molay (1292 - 1314)


25 ottobre 2008

Un atto dovuto

Un benvenuto a tutti coloro i quali si interessano di storia templare.

Questo blog nasce per necessità; è un atto doveroso, sentito, perchè motivato dalle continue imprecisioni e falsificazioni che ingiustamente offuscano e distorcono la memoria dei Cavalieri del Tempio.
Troverete in questo piccolo spazio materiale selezionato, supportato da evidenze storiche e prove documentali. Leggerete opinioni, commenti, recensioni di libri ma soprattutto non mancheremo di essere severi censori di quanti dovessero scrivere sui Templari in maniera inattendibile, fantasiosa o comunque inesatta.
Se veramente avete a cuore la vicenda dei frati del Tempio, sostenete la Tradizione Templare.

Un cordiale saluto a tutti